endişelenme dedi cibril, hep yanında
yürüyeceğim.
ya o? o gelmeyecek mi? dedi şaşkın ve
endişeli oğul
gelmeyebilir, ama gene de baban o senin
buyurdu cibril
baba mı? babam olsa yürümez kucağında
olurdum
bir çocuğun naifliği vurdu cibrili
kalbinden
istifa etmeliydi tüm görevlerinden
gel gör ki emir kesin: yürüyeceksin
çocukla
çocuk: taşıyamayacağım yükü yüklediniz
bana!
ey baba, ey muktedir olan, ey herşeye
kadir olan,
sadece kucağından düşürmedin beni, yüreğinden
de
bu çiviler, bu çiviler değildir elime
batan
sensizliktir yüreğime batan sessiz
gözyaşımdır!
gene de belli etmem babamsın benim
ölürüm de öldürtmem seni el aleme
bir kez bile görmedim ama babamsın
keşke bir kez okşasaydın da bilseydim
ölmeden bu yüreğimdeki çivilerle
bakmayın, rabbiniz seviyor sizi diyebilseydim.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder