HALTLARIN KARDEŞLİĞİ

Bir siyasi partimiz daha oldu: Çoğulcu Demokrasi Partisi. Çerkezlerin partisiymiş. Çerkezler, otuzaltı kardeş halktan biri, kursunlar tabii, haklarıdır. Kendi içlerinde Karaçaylar, Kabardeyler, Abhazalar falan diye bölünmezlerse iyidir, 2 milyon oyları var…

Lazlar da kursunlar. Önerdiğim isim LEÖP (Lazistan Eyaleti Özgürlükler Partisi). Başbakan söylemişti zaten, ecdadımız zamanında da varmış böyle bir eyalet. Başkentleri Rize, tartışmasız…

Son Suriyeli sığınmacılarla Arap oyları iyice arttı. Onlara da AGBYP (Arap Gördü Bol Yağ Partisi) öneriyorum. Eyaletlerinin başkenti Siirt olsun. Emine Hanımı fahri Cumhurbaşkanı yapsınlar. Hataylı medenidir, karışacağını sanmam ama merkez illa da Adana olsun diyecek ayrılıkçılar çıkabilir. İçişlerine karışmayız elbette…

Gürcüler parti kurmalı mı emin değilim. Çünkü çok fena satışa geldiler. Gürcistan ziyaretinde (2004) kameraların önünde “ben de Gürcüyüm, biliyor musunuz?” diyen adam tam on yıl sonra “Bana Gürcü dediler; hatta daha çirkini Ermeni diyen bile oldu” diyerek bir cümlede iki kardeş halkı küstürdü. Kendisi “10 yıl önce yalan söyledim, ben aslında Gürcü değilim” diyorsa bize yalanını kabullenmek düşer. Değildir yani. Bu durumda güven olmaz Gürcü oylara. Biraz daha beklemeleri isabetli olur…

Tatarlar Eskişehir merkezli EÇGHP (En Çekik Gözlü Halk Partisi). Gözleri çok da çekik değil ama başkanları Cüneyt Arkın olmalıdır. At üstünde duramayanın %52 oy aldığı memlekette Cüneyt abi at üzerinde tek ayakla gezer tüm Tatar illerini…

Bir kardeş halk daha, Kürtler! Onların partisi zaten var: PKK. Zazalar itiraz etmez, “yok gardaş biz sizden değiliz” demezse en büyük kardeş halk bunlar. Fiili eyaletlerinde bayrakları dalgalanıyor her tarafta. Seroklarının resimleri süslüyor şehirlerini. Serok içeriden çıktı mı nihayete erecektir hadise. Niye çıkmıyor peki? Anayasa maddesi dikte ettiriyor. Çalışma ortamı güzel, vakti bol. Şimdi çıkarsa hoş geldin beş gittin derken 4 maddeden ileri gidemez Anayasa işinde…

Balkanlardan gelip TÜRKiye’yi vatan belleyen Arnavutlar, Pomaklar, Boşnaklar birleşip bir parti kurmalıdır. Güçlenince kendi aralarında kardeş kardeş bölünürler nasıl olsa…

Cahilim ya, bir türlü 36’ya tamamlayamıyorum kardeş halkları. Ama bilgelerimiz rahatlatıyor elimizi. Yörükler mesela, 36’dan biriymiş. Türkmenler? Onlar da. Bu kardeşlerin birleşip de parti kurabileceğini sanmıyorum. Kendi içlerinde parça pinçikler. Karakeçilisi var, Sarıkeçilisi var, dinsel ayrıma tabi tutulanları var; Alevi diye, Sünni diye bölünenleri var. İşleri en zor olan kardeş halk bunlar bence. Hem adlarında “Türk” geçtiği için partilerinin ırkçılık ve bölücülükten, kardeş halklar arasında nefret tohumu ekmekten kapatılmaları işten bile değildir…

* * *

Modernist zulüm çağından arta kalmış Cumhuriyet, kardeş halkları tek bir millet (ulus) diye birleştirmeye çalışıyordu ya, çok berbat bir şeydi bu. Aşiretler çağına dönerek “Büyük Türkiye’ye” doğru son sürat gidiyoruz hamdolsun. Önce hangi Kabil hangi Habil’in kafasını taşla ezerek bu kutlu yolu başlattı, bileniniz var mı?

 

* * *

Yazarı bilinmeyen “Şeytanın Günlüğü”nden:

Bir gittim ki Kabil sıkkın sıkkın oturuyor. İki fıştaklayayım da arıza çıksın diye “Habil’i senden çok seviyor işte, sen burada kalacaksın o gidecek cennete” dedim. Daha lafımı bitirmeden eleman yerden bir kaya parçasını kaptığı gibi kardeşinin kafasına geçirmesin mi? Höh, oha, çüş. Ben, en fazla biraderini biraz tartaklar, küfür söz söyler filan diye bekliyordum, resmen cinayet işledi bebe.